Σειρά διηγημάτων, που ως πίνακες συναισθημάτων - κεντημένων στον καμβά της ψυχής - δε δυσκολεύονται να μας γοητεύσουν, να μας συγκινήσουν αλλά και να ξεδιπλώσουν κάποια πτυχή του ενδότερου εαυτού μας.

Και τούτο διότι η ανάγνωση δε γίνεται με τα μάτια. Γίνεται με την ψυχή μας, αρχικά κάτω από το μαύρο φως της αδικίας, που στο τέλος της κάθε ιστορίας λάμπει και δικαιώνει τις προσδοκίες μας. Γιατί, στην αέναη πάλη του δίκαιου με το άδικο, του καλού με το κακό, αυτό που τελικά κυριαρχεί είναι το καλό, όχι γιατί είναι πιο δυνατό αλλά γιατί είναι πιο δίκαιο και γιατί ζεσταίνει καλύτερα την ψυχή μας, που έχει ανάγκη εκείνη τη ζεστασιά.